W tym kompleksowym przewodniku omówiono najważniejsze choroby zakaźne psów, w tym nosówkę, leptospirozę, brucelozę i leiszmaniozę. Książka zapewnia szybki dostęp do odpowiednich środków farmaceutycznych i zagadnień farmakologicznych. Najnowocześniejsze testy diagnostyczne pozwalają na dokładne rozpoznanie klinicznie istotnych patogenów. Zawartość książki uzupełniają spostrzeżenia ekspertów z grona zaufanych autorytetów. Towarzysząca publikacji strona internetowa zapewnia wygodny dostęp online do dodatkowych obrazów, tabel i treści.
Leptospiroza
Generalnie, leczenie leptospirozy u psów polega na podawaniu antybiotyków. Po rozpoczęciu leczenia, antybiotyki są skuteczne w zwalczaniu zakażenia. Antybiotyki są zazwyczaj podawane w dwóch fazach: w pierwszej fazie dochodzi do wyleczenia zakażenia, a w drugiej fazie do wyleczenia ewentualnego utrzymującego się zakażenia o niewielkim nasileniu. Lekarz weterynarii wyjaśni szczegóły leczenia. Leczenie psa z ciężkim przypadkiem leptospirozy może trwać kilka tygodni.
Istnieje kilka sposobów, w jakie pies może się zarazić bakterią, w tym poprzez kontakt z moczem zwierzęcia. Do najczęstszego narażenia dochodzi w miejscach, gdzie wody powierzchniowe są stojące i uczęszczane przez dzikie zwierzęta. To sprawia, że zwierzęta domowe w miastach i w gospodarstwach rolnych są szczególnie podatne na zarażenie. Podobnie, lepto może zarazić psa przez skażoną glebę, wodę lub kąpieliska. Nawet psy żyjące w pomieszczeniach zamkniętych mogą się zarazić poprzez kontakt z zakażoną wodą lub skażoną glebą.
Distemper
Objawy kliniczne nosówki różnią się w poszczególnych przypadkach w zależności od szczepu wirusa, wieku nosiciela oraz stanu odporności psa. Chociaż u wielu psów choroba przebiega podklinicznie, u innych może szybko postępować, prowadząc do śmierci w krótkim czasie. Okres inkubacji nosówki waha się od trzech do sześciu dni. Ponadto, niektóre objawy mogą być na tyle niewyraźne, że można je pomylić z innymi chorobami układu oddechowego, a u niektórych psów mogą występować jedynie łagodne objawy żołądkowo-jelitowe. Objawy mogą obejmować gorączkę, śluzowo-ropną wydzielinę z nosa, zapalenie spojówek i objawy ze strony układu oddechowego.
Wirus wywołujący nosówkę u psów jest wysoce zakaźny. Wirus zakaża układ oddechowy, pokarmowy, skórę, układ odpornościowy i ośrodkowy układ nerwowy. Wirus może występować u innych zwierząt, w tym fok i dzikich zwierząt. Chociaż szczenięta i psy zazwyczaj zarażają się nosówką poprzez kontakt z powietrzem, choroba może dotyczyć wielu układów narządów, a jej ujawnienie może trwać miesiącami. Układ odpornościowy i układ nerwowy zakażonego psa ulegają osłabieniu, a objawy neurologiczne mogą wystąpić po kilku miesiącach od zakażenia wirusem.
Bruceloza
W niektórych rejonach Stanów Zjednoczonych obowiązkowe jest przeprowadzanie testów na obecność brucelozy u psów. Ponieważ choroba ta szybko rozprzestrzenia się w hodowlach, stanowi ona poważny problem dla właścicieli. Istnieją jednak sposoby, aby jej zapobiec. Przeczytaj ten artykuł, aby dowiedzieć się, jak chronić swojego psa. W artykule przedstawiono podstawowe informacje na temat objawów i leczenia choroby. Zawiera on również informacje na temat brucelozy u psów, w tym jej przyczyn i diagnostyki.
Aby zdiagnozować brucelozę u psów, lekarz weterynarii musi najpierw przeprowadzić pełne badanie fizykalne i zebrać wywiad od nieuszkodzonego psa. Następnie pobierane są próbki krwi, które są analizowane pod kątem obecności przeciwciał Brucella. Najbardziej powszechnym rodzajem testu jest badanie krwi zwane szybką aglutynacją szkiełkową. Wynik tego testu jest zazwyczaj ujemny, jeżeli pies był niedawno narażony na kontakt z chorobą. Często jednak zdarzają się testy fałszywie dodatnie. Bardziej ostateczne rozpoznanie choroby uzyskuje się poprzez wykonanie testu immunodyfuzji w żelu agarowym.
Leiszmanioza
Testy diagnostyczne w kierunku leiszmaniozy u psów różnią się od tych wykonywanych u ludzi. Badanie krwi może być wykonane tylko wtedy, gdy pies wykazuje objawy choroby. W przypadku leiszmaniozy u ludzi miano 1/80 jest uważane za dodatnie. Jeżeli jednak miano to jest niższe od tej wartości, nie uznaje się go za dodatnie. Badania diagnostyczne w kierunku leiszmaniozy u psów mogą obejmować biopsję i diagnostykę.
Objawy choroby obejmują zmiany na skórze, błonach śluzowych i oczach. U niektórych psów dochodzi do utraty krwi i wysypki skórnej. Oprócz tych objawów, u psów z leiszmaniozą może dojść do poważnego uszkodzenia wątroby lub niewydolności nerek. Choroba ta może być śmiertelna, jeśli nie zostanie w porę wykryta i leczona. W tym artykule omówione zostaną różne metody leczenia leiszmaniozy. W wielu przypadkach choroba ta nie zagraża życiu, ale należy ją niezwłocznie leczyć.
Parwowirus
Parwowirus psów, będący częstą przyczyną biegunki u młodych, nieszczepionych psów, jest wysoce zakaźny. Diagnoza opiera się na sposobie prezentacji i sygnalizacji choroby, jak również na wynikach badań antygenów wirusowych w kale. U zakażonych psów zazwyczaj występuje umiarkowana lub ciężka postać leukopenii, limfopenii i neutropenii. U psów z objawami choroby stosuje się leczenie podtrzymujące, obejmujące podawanie płynów, antybiotyków i wspomaganie odżywiania.
Merck Veterinary Manual klasyfikuje parwowirusa jako chorobę jelitową. Wirus preferuje zakażenie jelita cienkiego, ponieważ zaburza barierę jelitową i upośledza wchłanianie. U szczeniąt parwowiroza wpływa na tkanki limfopoetyczne i szpik kostny. U niektórych psów może również dojść do rozwoju choroby serca. Nieleczony parwowirus psów jest śmiertelny i może stanowić zagrożenie dla życia.
Tularemia
Do najczęstszych objawów tularemii u psów należą słaby apetyt, senność i lekka gorączka. U pacjentów mogą również pojawić się ropnie i powiększone węzły chłonne. Badania diagnostyczne obejmują pełną morfologię krwi i badanie chemiczne. Badanie moczu może wykazać wysoki poziom białych krwinek, niski poziom sodu i bilirubiny oraz krew w moczu. Tularemia u psów może mieć przebieg samoograniczający się lub może być śmiertelna.
Tularemia u psów jest zazwyczaj zarażana poprzez ukąszenie kleszcza. W innych częściach świata choroba jest podatna na zakażenie przez komary. Z tego powodu ważne jest noszenie ubrań z długimi rękawami i chowanie spodni w skarpetki. Zaleca się również stosowanie środków odstraszających owady z zawartością co najmniej 20% DEET lub pikarydyny. Główną przyczyną tularemii u psów są zakażone zwierzęta i skażona żywność, dlatego tak ważne jest ograniczenie inwazji kleszczy.
Równie ciekawe:
