Stare choroby zwierzęce mogą mieć niszczycielski wpływ na zwierzęta hodowlane. Istnieje wiele objawów i nakładających się na siebie chorób. Na szczęście w latach 90. XX wieku opracowano szybki test diagnostyczny. Bydło zostało udomowione w dolinie Indusu w Pakistanie około 10 000 lat p.n.e., a chorobę tę obwiniano za masowe wymieranie i epidemie w Egipcie, Rzymie w IV wieku i na Wyspach Brytyjskich w IX wieku. Ale jak diagnozować stare choroby zwierzęce?
Prezentowany tekst jest efektem naszych działań w partnerstwie z weterynarz-wloszczowa.pl
Etapy choroby
Podział patogenów na stadia zaawansowania starych chorób zwierzęcych opiera się na ich zdolności do przenoszenia się z jednego zwierzęcia na drugie oraz na różnych sposobach zakażania różnych zwierząt. Na przykład, niektóre patogeny zwierzęce mogą wywoływać choroby tylko u zwierząt, ale czasami mogą zakażać ludzi. Takie patogeny są nazywane zwierzęcymi chorobami odzwierzęcymi i występują na obszarach o gęstej pokrywie leśnej. Ponadto, mogą się one rozprzestrzeniać ze zwierząt na ludzi w sporadycznych ogniskach.
Zwierzęta w stadium III wykazują zaawansowane zakażenie chorobą odzwierzęcą. Występuje u nich wiele objawów choroby przewlekłej, w tym ostra biegunka, utrata masy ciała i zmniejszona produkcja mleka. Chociaż niektóre zwierzęta w tym stadium mogą wyzdrowieć, choroba często nawraca w okresach stresu. Większość zwierząt rozsiewa miliardy organizmów wywołujących chorobę Johne’a. Testy serologiczne i wykrywanie organizmów w kale u większości zwierząt dają wynik pozytywny, ale niektóre z nich mogą nie przejść do stadium III.
Pochodzenie
Główne endemity chorób zakaźnych występujące w strefie umiarkowanej, w tym w Europie, Azji i Afryce, w przeważającej większości pochodzą ze Starego Świata. Choroby te są często przenoszone przez zwierzęta domowe żyjące w Starym Świecie. W tym artykule ponownie analizujemy pochodzenie chorób zwierząt domowych ze Starego Świata i rozszerzamy tę analizę na choroby tropikalne. Najczęstsze endemity w Starym Świecie, takie jak malaria i denga, są w dużej mierze pochodzenia ludzkiego, choć często wywodzą się od zwierząt.
Nowe choroby ludzkie są zazwyczaj związane z pochodzeniem zwierzęcym, a około 70 procent z nich ma swoje źródło w zwierzętach. Związek między zdrowiem ludzi a zwierzętami gospodarskimi jest szczególnie silny, ponieważ wzmożone podróże międzynarodowe, handel i presja środowiskowa przyczyniają się do rozprzestrzeniania się chorób zwierzęcych. Chociaż istnieje wiele przyczyn takiego stanu rzeczy, poniżej przedstawiono kilka najczęstszych powodów przenoszenia czynników chorobotwórczych na ludzi. Pochodzenie choroby jest często niejasne. Na wiele z tych chorób nie ma znanych szczepionek, a większość z nich rozprzestrzenia się przez kontakt bezpośredni.
Objawy
Lekarze weterynarii często muszą diagnozować chorobę zwierzęcia na podstawie objawów, jakie ono wykazuje. Często choroby te mają zróżnicowane objawy, a odróżnienie choroby od objawów innych schorzeń może być trudne. Przewodnik po chorobach ocenianych na podstawie objawów ma na celu pomóc hodowcom w rozpoznawaniu objawów chorobowych u zwierząt. Zawiera on również instrukcje dotyczące przekazywania próbek zwierząt do badań laboratoryjnych. Poniżej wymieniono kilka typowych objawów starych chorób zwierzęcych.
Choroba czerwonego nosa – Zakażone zwierzęta pocierają nos, aby pozbyć się śluzowej wydzieliny. Może wystąpić utrata apetytu, gorączka i zmiany chorobowe. W niektórych przypadkach u zakażonego zwierzęcia mogą wystąpić objawy BVD, poważniejszej choroby, która może powodować krwotok jelitowy. U młodych lub słabych zwierząt odróżnienie tej choroby od choroby zakaźnej może być trudne. Objawy chorób starych zwierząt zależą od choroby i wieku zwierzęcia.
Przenoszenie
Przykładem nowej choroby zwierząt, która może przenosić się z jednego zwierzęcia na drugie, jest COVID-19, która jest podobna do infekcji bakteryjnej lub wirusowej u ludzi. Choroby te mają wysoki potencjał pandemiczny. Mogą się też rozprzestrzeniać ze zwierzęcia na zwierzę i zakłócać funkcje życiowe. Chociaż COVID-19 jest ogniskiem ściśle związanym z ptasią grypą, istnieje prawdopodobieństwo, że choroba ta może być przenoszona między różnymi gatunkami.
Do rzadkich chorób odzwierzęcych przenoszonych na ludzi należą wirus RVF i wirus MERS. Oba te wirusy są wirusami zwierząt gospodarskich, które mogą być przenoszone na ludzi poprzez kontakt z zakażonym gryzoniem. Wirus MERS jest jednak jedną z najrzadszych chorób przenoszonych ze zwierząt na ludzi, a zarażają się nim gryzonie żyjące w pobliżu miejsca zamieszkania. Wirus Ebola jest również enigmatyczną chorobą odzwierzęcą, a większość zakażeń u ludzi następuje w wyniku kontaktu z zakażonym gryzoniem.
Profilaktyka
Zapobieganie starym chorobom zwierzęcym można prowadzić, stosując się do określonych wytycznych. Ważna jest identyfikacja zwierząt i zapewnienie odpowiedniej historii szczepień. Niezbędne jest również wczesne wykrywanie objawów choroby. W przypadku znalezienia chorego zwierzęcia nie należy używać go razem ze zdrowym inwentarzem do czasu pełnego wyzdrowienia. Jeśli to możliwe, należy codziennie obserwować chore zwierzę i jak najszybciej je odizolować. Po wyzdrowieniu powinno ono powrócić do stada.
Wiele chorób jest przenoszonych, a w wielu przypadkach są one śmiertelne dla prosiąt. Leptospiroza jest infekcją bakteryjną, która może zaatakować ludzi i większość zwierząt ciepłokrwistych. Pseudorabies jest wirusem, a erysipelas jest infekcją bakteryjną, która może powodować zapalenie skóry. Oprócz chorób zakaźnych, świnie mogą zapadać na choroby metaboliczne, takie jak wrzody lub zatrucia roślinami.
Równie ciekawe:
