Kompleksowy plan leczenia psów z autoimmunologicznymi chorobami skóry obejmuje immunosupresję, która pomaga zmniejszyć odpowiedź immunologiczną. Do powszechnie stosowanych leków immunosupresyjnych należą prednizon, deksametazon, azatiopryna, chlorambucil i doustna cyklosporyna. W leczeniu wtórnych zakażeń bakteryjnych stosuje się również antybiotyki i kąpiele lecznicze. Lekarz weterynarii określi odpowiedni plan leczenia w oparciu o konkretną diagnozę i objawy występujące u Twojego psa.
Piodermia szczeniąt
Objawy piodermii szczeniąt mogą być trudne do zignorowania, a wczesne oznaki to zazwyczaj czerwone grudki, zaskorupiała skóra i wypadanie sierści. Typowymi objawami liszajec u szczeniąt są małe, czerwone grudki na brzuchu lub pod pachami. Jednak piodermia może rozwinąć się w dowolnym miejscu na ciele psa. Najlepiej jest skonsultować się z lekarzem weterynarii natychmiast po wystąpieniu objawów.
W celu leczenia piodermii u psów, lekarze weterynarii mogą przepisać antybiotyki doustne, leki przeciwgrzybicze lub leki stosowane miejscowo. Leki miejscowe powinny być jednak stosowane wyłącznie pod nadzorem lekarza weterynarii. Jeśli nie przyniosą one ulgi, mogą przyczynić się do powstania oporności na antybiotyki. Podobnie, stosowanie starych recept w przypadku nowej infekcji może prowadzić do rozwoju antybiotykooporności u zwierząt domowych. Dlatego tak ważne jest przestrzeganie zaleceń podanych przez lekarza weterynarii.
Piodermia powierzchowna
Zmiany skórne, które są najczęstszą manifestacją piodermii powierzchownej u psów to lichenifikowane blaszki i grudki. Niekiedy zmiany te rozwijają się na połączeniach śluzówkowo-skórnych. Objawy tego stanu zapalnego mogą również imitować skutki innych zakażeń, w tym liszajec lub krostę neutrofilową. Aby leczyć piodermię powierzchowną u psów, lekarz weterynarii zazwyczaj najpierw stara się zidentyfikować choroby leżące u jej podłoża.
Najczęstsze leczenie piodermii powierzchownej u psów polega na stosowaniu miejscowym kremów zawierających antybiotyki i steroidy w celu zabicia bakterii wywołujących zakażenie. Generalnie, lekarz weterynarii usuwa włosy wokół zmian, co pomaga zmniejszyć ilość wydzielanego ciepła. Po ogoleniu zmian, sterylne kleszcze lub nożyczki są używane do ostrożnego rozbijania skorupy. Jeśli krosta jest duża i zawiera materiał ropny, może zostać poddana biopsji w znieczuleniu miejscowym.
Drożdżakowe zapalenie skóry
Leczenie drożdżakowego zapalenia skóry u psów jest zróżnicowane i zależy od wieku, wielkości i ogólnego stanu zdrowia zwierzęcia. W niektórych przypadkach leczenie może być tak proste, jak stosowanie kremu miejscowego, lub może obejmować podawanie leków doustnych. Rodzaj leku, którego potrzebuje Twój zwierzak, zależy od objawów, ale niektóre leki mogą wywoływać skutki uboczne, a niektóre mogą wymagać stałego monitorowania przez lekarza weterynarii. W cięższych przypadkach mogą zostać przepisane tabletki doustne.
Drożdżowe zapalenie skóry u psów jest spowodowane zwiększoną produkcją łoju w skórze. Niektóre psy są do tego predysponowane genetycznie, podczas gdy inne mogą cierpieć z powodu niedoboru odporności lub przyjmować leki immunosupresyjne. W niektórych przypadkach stan ten może stać się przewlekły i nawracać bez leczenia. W takich przypadkach leczenie powinno być ukierunkowane na przyczynę leżącą u podstaw choroby. Chociaż stan ten na ogół nie jest zaraźliwy, może prowadzić do innych problemów, w tym przewlekłych zakażeń i powolnego gojenia.
Zaburzenia układu odpornościowego
Psy cierpiące na autoimmunologiczne choroby skóry charakteryzują się nieprawidłowym funkcjonowaniem układu odpornościowego, czego skutkiem są zmiany i zgrubienia na opuszkach łap. W leczeniu tego schorzenia lekarze weterynarii mogą stosować sterydy lub leki przeciwhistaminowe w celu zmniejszenia nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej. Na szczęście leki te są stosunkowo niedrogie i mogą być stosowane do wielu różnych celów. Jeśli jednak obawiasz się skutków ubocznych stosowania leków immunosupresyjnych, zaleca się wizytę u dermatologa, aby upewnić się, że Twój pies nie cierpi na żadną z tych chorób.
Psy z autoimmunologicznymi chorobami skóry często wykazują charakterystyczne zmiany, takie jak leukodermia lub leukocytoplazja. Zmianom tym zwykle towarzyszą skorupy i rumień. Objawy mogą również obejmować świąd i nadmierne rogowacenie opuszek łap. W jednym przypadku u psa rasy tachikawa, miesiąc po początkowej depigmentacji skóry, doszło do rozwoju onychomadyzmu i toczniowego zapalenia ości.
Staphylococcus aureus oporny na metycylinę
Badanie przeprowadzone na psie z zakażeniem gronkowcem złocistym opornym na metycylinę wykazało, że bakteria była oporna na cefaleksynę, erytromycynę i ampicylinę. Wyniki badań wskazują, że te oporne na antybiotyki szczepy tej bakterii wykazują większe podobieństwo genomowe do szczepów ludzkich niż do szczepów weterynaryjnych. W badaniu wzięło udział trzysta osiemdziesiąt gronkowców wybranych losowo z Weterynaryjnego Ośrodka Diagnostyki Mikrobiologicznej.
Staphylococcus aureus oporny na metycylinę jest coraz częstszą przyczyną ciężkich chorób zarówno u psów, jak i u kotów. Jest to problem, który wymaga profesjonalnego zarządzania zakażeniami w szpitalach weterynaryjnych. Na szczęście dostępne są już pewne metody zwalczania tej infekcji bakteryjnej. Niedawno przeprowadzone badania na Uniwersytecie w Liverpoolu doprowadziły do odkrycia nowego leku, który może zabijać bakterie bez wpływu na psa.
Ekspozycja na promieniowanie UV
Istnieje kilka sposobów zapobiegania rakowi skóry u Twojego psa. Aby chronić swojego psa, zacznij od unikania światła słonecznego. Światło słoneczne jest niezbędne dla zdrowia skóry, ale może również powodować choroby skóry u Twojego zwierzęcia. Ekspozycja na światło słoneczne powoduje czerniaka i wiele innych chorób. Aby dowiedzieć się więcej o zagrożeniach związanych z ekspozycją na promieniowanie UV, czytaj dalej, aby poznać niektóre z najczęstszych chorób występujących u psów. Przeczytaj dalej, aby poznać niektóre z najczęstszych przyczyn powstawania nowotworów skóry u psów.
Promieniowanie słoneczne powoduje u psów oparzenia słoneczne i słoneczne zapalenie skóry tułowia. Choroba ta występuje szczególnie często u psów ras o jasnym umaszczeniu, takich jak bull teriery i bassety. Zaczyna się jako rumień na skórze i może przekształcić się w grubą, suchą skórę z zaskórnikami. W większości przypadków psy są chronione przez warstwę rogową naskórka, która chroni je przed szkodliwym promieniowaniem UV. Niezależnie jednak od rasy, aby uniknąć poparzeń słonecznych, pies powinien w miarę możliwości pozostawać w domu.
Równie ciekawe:
